ویل شارپ در اثر جدید خود تلاش کرده است تا با ایجاد فضایی فانتزی، چه در روایت داستان خود و چه در قاب‌بندی هم فیلمی هنری بسازد و هم تلاش کند تا فضای ذهنی لوئیس را به تصویر بکشد. فضای ذهنی که تحت تاثیر بیماری روانی اوست و شخصیت این هنرمند را به تصویر می‌کشد. تصویرسازی که بازی «Benedict Cumberbatch» آن را بر پرده سینما آورده است.
گربه‌ها و لوئیس وین
کارگردان داستانی نه کاملا بر‌اساس واقعیت بلکه ایده گرفته از زندگی این هنرمند را به مخاطب ارائه می‌دهد. در واقع کارگردان با استفاده از تخیل خود و بهره‌گیری از عناصر دراماتیک و گاها تراژدی در فیلمش سعی می‌کند لحظات خوشی را به مخاطبش ارائه دهد؛ نه آنکه بخواهید زندگی واقعی این هنرمند را نشان دهد. به خصوص با بازی بندیکت کامبربچ که او را در نقش‌های متفاوتی دیده‌ایم.

روایت دانای کلی که در فیلم برای معرفی دنیای درون فیلم و شخصیت‌ها استفاده می‌شود نیز در راستای ایجاد داستانی خارج از فرمول‌های معمول قصه‌گویی در سینماست. قصه‌گویی که با حضور گربه‌ها و به تصویر کشیدن دنیایی شاد و رنگارنگ همچون نقاشی‌های منظره قرن ۱۸ انگلیسی شما را غرق در خیال می‌کند. خیالی که همچون ذهن پریشان لوئیس جذاب اما توهمی است.
اثری بیوگرافی در عین حال خیالی:
فیلم قطعا شباهتی به دیگر آثار ژانر بیوگرافی همچون «A Beautiful Mind» ندارد. شاید تنها شباهت آن پرداختن به موضوع چهره‌های مشهوری است که دچار بیماری روان‌گسیختگی هستند. یا فیلم «The Imitation Game» که در آن باز شاهد روایت زندگی مخترعی هستیم که او نیز دچار مشکلات روحی و روانی بود.

اما فیلم «The Electrical Life of Louis Wain» تمام تلاش خود را انجام می‌دهد تا حس اثری هنری را برای هنرمندی به تصویر بکشد که سوژه فیلم است. حسی بانمک از گربه‌ها که در تک تک لحظاتش می‌توان آن را دید و البته که اگر خود شما نیز عاشق گربه‌ها باشید بیشتر از آن لذت خواهید برد.
با سپاس و درود فراوان از تیم خوب و حرفه ای آرامووی
#فیلم_گردی.