با درود، ویلیام وایلر با آثار درخشانی چون بن هور، روبهان کوچک، وارثه، ساعات ناامیدی، بهترین سالهای زندگی ما، چگونه می توان یک میلیون دزدید و تعطیلات رمی،
نقل است که بازیگرانش را زیاد راهنمایی نمی‌کرده و می‌گذاشته سر صحنه به آنچه مد نظرش بوده دست پیدا کنند. بسیاری از بازیگران، از جمله جین سیمونز و کارول بیکر، آنقدر از شیوه کارگردانی او آسیب دیدند که سالها از صحبت دربارهٔ این تجربه امتناع کردند.

جین سیمونز بعدها دربارهٔ فیلم کشور بزرگ گفت که آنها دائماً فیلمنامه را بازنویسی می‌کردند و همین مسئله بازیگری در این فیلم را بسیار دشوار می‌کرد. گرگوری پک و وایلر، که دوستان خوبی بودند، دائماً در صحنه فیلمبرداری با هم جنگ داشتند و سه سال با هم مشاجره کردند، اگرچه بعداً آشتی کردند.

قبل از اتمام فیلمبرداری، ویلیام وایلر عازم رم شد تا کار بر روی بن هور را آغاز کند و فیلمبرداری صحنه‌های نهایی شامل سکانس‌های مک کی و جولی را به دستیار خود رابرت سوینک واگذار کرد، که صحنه‌های حاصل از آن وایلر را بسیار خوشحال کرد به طوری که وی در نامه ای به سوینک نوشت: ” نمی‌توانم به شما بگویم چقدر از پایان جدید راضی هستم … عکسهایی که شما ثبت کردید در نهایت زیبایی هستند.

لطفا با دوبله کامل بروزرسانی نمایید.
با سپاس فراوان.